Kamień 

2.)  K., starodawna nędzna mieścina w zachod. stronie powiatu mińskiego, przy granicy pow. oszmiańskiego, nad rzeczką Kamionką, dopływem Izledzia, w okr. polic. rakowskim, przy gościńcu wiodącym z Iwieńca do Nalibok, ma osad przeszło 80, najwięcej żydowskich. Zdaje się, że o tym Kamieniu wspomina ipatjewska kronika pod rokiem 1262; mianowicie: o wojowaniu w tych stronach księcia litewskiego Mendoga z Wasilkiem kniaziem (ob. Skarbiec Daniłowicza T. I str. 107). Dobra K., niegdyś imienia Zabrzezińskich, którzy fundowali tu r. 1522 kościół farny z altaryą. Dobra te przeszły potem do zamożnej rodziny Dołmatów-Isajkowskich. Elżbieta z Isajkowskich Białłozorowa, dźwignąwszy kościół r. 1679, fundusz jego odnowiła. Następnie dobra te stały się własnością Judyckich. Par. kościół katol. śś. Piotra i Pawła, z drzewa. Parafia katol. dekanatu mińskiego: dusz 7323. Filia w Dudkach; kaplice w Iwieńcu, Pokuciu, Naborowszczyźnie i w Kulu. Dawniej filia w Chotowie. 

3.) K., dobra w gub. i pow. mińskim, mają obszaru około 155 włók; dziedzictwo Łaszczów. Propinacye i młyny przynoszą około 300 rubli.    Al.Jel

Słownik Geograficzny
t. III., (1882 r.) str. 734, Kam.

Zob. też w opisie granic hrabstwa wołożyńskiego (t. XIII z 1893 r., str. 912):

...maj. Dory hr. Ben. Tyszkiewicza, maj. Kamien Plewaki, maj. skarbowy Rakszt [zapewne Bakszty poz. 6 - SP], na koniec graniczy z dobrami Wiszniew hr. Chreptowicza.