Wypis z Ksiąg Spraw Sądowych Grodzkich Województwa Mińskiego
Roku 1606go Miesiąca listopada 3 dnia
na obecnych grodzkich rokach sądowych
mińskich, w tym roku wyżej napisanym,
miesiąca
listopada przypadłych i zgodnie z porządkiem Statutowym sądownie sprawowanych.
Przed nami
Adamem Sołohubem,
podstarościm,
Krzysztofem Rekuciem sędzią,
Jaroszem Meniukowskim
pisarzem,
urzędnikami sądowymi grodzkimi mińskimi od Jego Miłości pana Andrzeja Stankiewicza, starosty mińskiego, na sprawy sądowe wyznaczonymi, stawił się osobiście przed nami Woźny Województwa Mińskiego Wasilej Pożaryski dla zapisania do ksiąg grodzkich mińskich podał, i pod pieczęcią swoją i pieczęciami świadków szlachty i z podpisem ręki, który z nich pisać umiał, okazał świadectwo w te słowa pisane:
Ja Wasilij Michajłowicz Pożaryski, Woźny Województwa
Mińskiego zeznaję to
tym moim Świadectwem, iż wziąłem udział w sprawie Jego Miłości Pana Mikołaja
Hlebowicza Jeśmana
x i byłem u Jegomościa roku
obecnie idącego
tysiąc sześćset szóstego miesiąca października
dwudziestego siódmego dnia, mając przy sobie
jako świadków ludzi dobrych szlachtę pana Denisa
Pożaryskiego i pana Aleksandra Pietrowicza, x
przybyłem do
majątku i
dworu ich w Małych
Krzywiczach w Województwie Mińskim leżących, byłem we dworze pana Mikołaja
Stanisławowicza Plewaki
i małżonki jego pani Nastazji Wasilewny Mikołajowej Plewaczyny jak też tamże
przez płot we dworze syna jego Pana
Mikołaja Plewaki, u pana Bartłomieja Mikołajewicza
Plewaki, tenże ziemianin
Królewski Województwa Mińskiego Pan
Mikołaj
Stanisławowicz Plewaka i małżonka Jego Miłość
Pani Nastazja Wasiliewna i syn ich Pan Bartłomiej
Mikołajewicz Plewaka oświadczyli przede mną
Woźnym i świadkami w ten czas przy mnie będących,
że dobrowolnie niczym nie będąc przymuszeni
ten majątek nasz w Małych Krzywiczach
w Mińskim Województwie położony, nazywany
Jarosławowskie, w Małych Krzywiczach leżące,
że te sprzedaliśmy wieczyście
z domem
jego Miłości panu Mikołajowi
Helbowiczowi Jeśmanowi dwory nasze z zabudowaniami
ze spichrzami, z ogrodami warzywnymi i z sadami,
także z borami i dąbrowami i ze zwykłymi polami, z
sianożęciami[a]
trawiastymi i błotnymi i wszystkim
niczego dla siebie nie umniejszając i sobie nie
zostawiając; które nasze dwory majątku naszego
według naszego dokumentu sprzedaży Jego Miłości
Panu Mikołajowi Jeśmanowi od nas danego
przez Ciebie Panie Woźny Wasylu Michałowiczu
i przed świadkami szlachtą przy tobie będącą
jak też i przy bytności niektórych sąsiadów
Jego Miłości panu Mikołajowi Hlebowiczowi
Jeśmanowi ten majątek nasz ustępujemy na wieczyste
w moc i w swoje dzierżenie przekazujemy
i ustępujemy i oddajemy na zawsze.
Podaliśmy i poszli wwiązali co też
Pan Mikołaj Jeśman przede mną Woźnym Wasilijem
Pożaryskim i świadkami szlachtą przy
mnie będącymi oświadczył, a ja Woźny
Wasilej Michałowicz Pożaryski com widział i słyszał
z tego wszystkiego dałem Jego Miłości panu Mikołajowi
Jeśmanowi te oto świadectwo z moją pieczęcią i
z pieczęciami świadków szlachty przy mnie w tym czasie
będących imiona
wyżej wymienione z podpisem
ręki, który pisać umiał. Pisano w Krywiczach roku
miesiąca i dnia wyżej zapisanego, u tego świadectwa
pieczęci przyciśniętych trzy, a podpis ręki świadków
szlachty pismem polskim podpisany jest tymi
słowy:
Aleksander Pietrowicz własną ręką – które naoczne zeznanie Woźnego i te świadectwo do Ksiąg Grodzkich Mińskich jest zapisne, z których i ten wypis pod pieczęcią urzędową stronie potrzebującej jest wydan. Pisan w Minsku.
/u tego wypisu podpis i pieczęć jest nastepująca:
y Stanisław Kazimierz Janiszewski y, Podstoli Smoleńskim,
Pisarz Grodzki W-twa Mińskiego /MP/
Correxit Pietkiewicz[b]
– Intromisja
przedania wiecznością majętności małych Krzywicz
przez Jmć Panów Plewaków JP Jeśmanowi.
wersje językowe tekstu:
tłumaczył na polski Stanisław J. Plewako
[a] łąkami kośnymi
xx tekst pominięty w tłumaczeniu urzędowym rosyjskim
yy w urzędowym tłumaczeniu rosyjskim Adam Wojciech Janiszewski
[b] Rotkiewicz wg tłumaczenia rosyjskiego
zob. Intromisja wg Encyklopedii Staropolskiej Zygmunta Glogera
Transakcja sprzedaży Krzywicz Małych odnotowana została w 1903 r.:
Tupikov, N. M. Slovar' drevne-russkikh lichnykh sobstvennykh imen.
Saint Petersburg: Tipografiia I. N. Skorokhodova, 1903.