Tekst poniżej                  mapa ziemi iwienieckiej
Redukt Kazimierza Plewaki czyli wersja przebiegu granicy dóbr Rodziejowszczyzna z folwarkiem Lucyna
(zob. położenie w górnej części mapy ziemi iwienieckiej) - fragment planu z października 1830 r.,
dzięki uprzejmości dr Alesia Biełego z Lucynki (gospodarstwo agroturystyczne Marcinowa Gęś)

udostępnił dr Aleksander Bieły
opracował Bronisław Plewako,
korekta Stanisław Jan Plewako
10 października 2013 roku
modyfikacja 2018-03-23

Opisanie Duktu Wielmożnego Alojzego Sielawy, w kolorze żółtym

Najprzód, Wielmożny Alojzy Sielawa dowodząc miejsca obrębu drugiej połowy majętności Lucyna dla Księży Jezuitów Mińskich wydzielonego, a do niego według dokumentów być należnego; okazywał byt [tzn. istnienie - SP] drogi starej idącej z wsi Mniszan dawniej do Franciszkanów Wileńskich należnej [tzn. należącej – SP], podług ograniczenia dzielczego, między Rektorem księdzem Piotrem Łukaszewiczem tychże Jezuitów Mińskich, a Wielmożnymi Zabuskimi dziedzicami Lucyna w roku 1679  8bra [tj. Octobra- SP] 6 dnia uczynionego [6 października 1679 r.], z którego to dokumentu Wielmożny Sielawa dowodzi, że stara droga szła dawniej, i dziś ona egzystuje, lecz w niektórych miejscach wyprostowaną została, od punktu A przez rzeczkę Lucynkę koło dworu Zabuskich, dziś Lucyna Sielawów, przez środek całej majętności Lucyna, mianowicie przez punkty B. a. Y. przez mostek X. do kopca C. podkomorskiego, a pierwiey [najpierw – SP] jezuickiego.
Od C. Wielmożny Sielawa okazuje początek obrębu dla Księży Jezuitów Mińskich wydzielony; i już miejscem byłej niegdyś starej drogi, a dziś na gruncie zaoranej i kolorem żółtym (nie zaś różowym jak Wielmożny Plewaka prowadzi) w prawo przez ogrody folwarku Rodziejowszczyzny, dawniej zaścianku Lucyn zowiącego się do litery D: i miejsca kopca b. oraz grobli starej, dziś jeszcze pokłady drzewa wykazującej. 
Od D: gruntami folwarku Rodziejowszczyzny tąż drogą starą zoraną do grobli drugiej w części znacznej na sianożęci w punkcie E: znajdującej się;
Od E: gruntami ornymi miejsca byłej starej drogi Wielmożny Sielawa okazując, do drogi ze wsi Padniewicz w lesie znaczej [zaznaczonej, widocznej – SP] a na polu zoranej koło Wilczej Jamy. od litery F: na G: przy błotku wchodzącej.
Od G: tąż byłą starą drogą do drogi z folwarku Rodziejowszczyzny nowo w prostej linii wytrybowanej [wyciętej - SP] oraz Wilczej Jamy drugiej literą H: oznaczonej.
Od H: tąż drogą starą do Siwicy idącą w lesie dobrze już znaczną przez punkty krzywości onej J:K:L:Ł: aż do litery M: i miejsca kopca dziś już nie egzystującego [nieistniejącego - SP] a podług ograniczenia powyższego w widłach, czyli w zejściu się dróg być powinnego; oraz ruczaju N: i gruntów borowikowskich O: niemniej siwickich P: w tym miejscu podchodzących; Tako też nieopodal numerem 1.2.3.: znacznych palów starszych, gdzie na rzece Isłoczy po drodze do Siwicy, mostów byłych ślady egzystują. Niemniej sianożęć [siono–żęć czyli łąka nadająca się do koszenia - SP] przez Wielmożnego Sielawę Zacharzewszczyzna zwana literą Q oznaczona. od M: zwróciwszy się w prawo na drogę, która idzie przez bór, po lewej siwicki a po prawej lucyński aż do rzeczki Lucynki, i granicy Mniszan tychże księży Franciszkanów Wileńskich, oraz granicy pierszajskiej i kopca pod literą R: położonego.
Od R: koło Jawidowszczyzny zaścianku, oraz koło Stawu Mniszańskiego do litery S: i miejsca niegdyś kopca byłego.
Od S: tąż rzeczką Lucynką do litery Ż: i końca obrębu drugiej połowy Lucyna podług prawa dzielczego [tj. umowy podziałowej – SP] w górze pominionego przez Zabuskich aż do opłaty Księżom Jezuitom Mińskim przeznaczonego; skąd w prawo lasem i doliną łukową do kopca jezuickiego C: przyszedłszy Wielmożny Sielawa związuje obręb Księżom Jezuitom wydzielony. 
Niemniej okazuje Wielmożny Sielawa osobną dyferncję [tj. różnicę - SP] z Wielmożnym Plewaką, a niegdyś między Jaśnie Wielmożnym Sołłohubem, dziedzicem Iwieńca, a Wielmożnym Mikołajem Suszyckim dziedzicem Lucyna rozpoczętą! Takową oprowadzać poczyna od litery Ż: tąż rzeczką Lucynką do punktu T: i Reduktu Wielmożnego Plewaki a za onym wpadu ruczaja, czyli wodocieczy do rzeczki Lucynki, od którego wpadu w prawo tąż wodocieczą kolorem żółtym odcienionego, aż do mostku na tejże wodocieczy, i drodze starej pierewiey przez się ukazywanej pod literą A będącego.
Od A: w prawo tąż drogą do kopca C: jezuickim, i podkomorskim nazywanego.
Skąd w prawo prostą linią do rzeczki Lucynki zrazu sianożęciami, a dalej lasem błotnym do litery Ż: doprowadził, i w takiej figurze zakreśla dyferencji [różnicę - SP] z Wielmożnym Kazimierzem Plewaką Włók 3. Mórg: 8. prętów 211
[1]

Opisanie Reduktu Wielmożnego Kazimierza Plewaki, w kolorze różowym.

Z okolnego ograniczenia Majętności Iwieńca w Inwentarzu pod Rokiem 1784-tym Febr. 21 Dnia (1784-02-21) umieszczonego, oraz Mapy Ogólnej Hrabstwa Iwienieckiego, niemniej obwodnicy komorniczej Eksdywizji Iwienieckich; prowadzi redukt swój od kopca W: do kopca U: zowiąc one podkomorskimi, od Kopca U: grobelką i drogą z Petrusewszczyzny do Mniszan idącą, do kopca C: również Podkomorskiego, a podług obwodnicy Komorników Iwienieckich Siemiradzkim nazwanego. Od tego dalej już podług Mapy Iwienieckiej, tąż drogą przez mostki X :A: przechodząc do kopca B: również przez Podkomorzego Wilejskiego na miejscu byłego Kopca Jezuickiego w roku 1804-tym odnowionego, skąd podług pomienionej Mapy łamie się w lewo przez używalne grunta, lasy Folwarku Lucyna Wielmożnego Sielawy i rzeczki Lucynki, i litery T: doprowadza, a z tego punktu tąż Rzeczką Lucynką za biegiem wody przez litery S: R: aż do wpadu onej w rzekę Isłocz podług ograniczenia powyższego i używalności swojej okazał Wielmożny Kazimierz Plewaka.