Julian Rudolf i
Aniela z Łukomskich
Szafarkiewicze
Julian Rudolf Szafarkiewicz s. Wawrzyńca i Zofii Nepomuceny Franciszki z Mieczkowskich,
ur. 23.3.1824 w Gocanowie nad Gopłem (chrzest 4.4.1824, par. Chełmce), zm. 24.12.1901 w Ostrowie.
W 1845 r. zdał maturę w Chełmnie (nad Wisłą), ukończył studia we Wrocławiu z tytułem doktora obojga praw. Pierwszą posadę dostał prawdopodobnie w Krotoszynie. Przed sierpniem 1856 r. został sędzią w Kościanie, następnie sędzią powiatowym w Poznaniu (był nim jeszcze we wrześniu 1862).
Brał udział w powstaniu 1863 r. Być może dlatego musiał porzucić stosunkowo wysokie stanowisko sędziego w Poznaniu (i w ogóle karierę sędziowską) i zostać adwokatem w prowincjonalnym Kępnie (przed IV.1864). Od 1879 był adwokatem i notariuszem w Ostrowie Wlkp.
Przed IX 1862 r. ożenił się z Anielą Łukomską, córką Marcelego Łukomskiego z Parusewa i Józefy z Pawłowskich, ur. 1835, zm. 23.08.1914 w Ostrowie.
Dzieci Juliana i Anieli Safarkiewiczów to:
Walenty Szafarkiewicz, lekarz (1862-1926),
Stanisława Laskowska (1864-przed 1890),
Maria Kuleszowa, żona Maksymiliana Kuleszy (ślub 25.11.1892),
Teodora Dombkowa (1875-1950),
Zofia Szafarkiewiczówna (zm.1948 w Ostrowie),
Józefa Witkowska, mąż dr med. Józef Witkowski,
Ignacy Szafarkiewicz (zm. w 1942 r. wraz synem Witoldem w więzieniu we Wronkach),
Stefan Szafarkiewicz
(opr. AM)